صبر

سختی‌هایی که با لذت همراه هستند،

صبر کردن در ذات تاب و تحمل آدمی بسیار فرایند سختی است، انقدر سخت و سنگین که از آن در پیشگاه خداوند به عنوان یکی از محبوب‌ترین اعمال یاد می‌شود و خداوند برای آموزش صبر آن‌هم در درست راه و روش پیامبرانی را مبعوث و بر مردم فرستاد،

پیامبرانی که صبر را درست و اصولی و البته منطقی به دور از خودآزاری به مرد بیاموزند.

پیامبرانی مثل:

حضرت ایوب: که ایشان به صبورترین فرد در برابر بیماری مشهور هستند.

حضرت یعقوب که به صبورترین فرد در فراق فرزند مشهور هستند.

حضرت نوح که به صبر در برابر اولاد بد و ناخلف مشهور هستند، البته ایشان به صبوری و اراده در تحقق خواسته‌‌شان هم شهره هستند که در برابر تمام ناروا و ناسزاهای اولادش و مردم به ساخت کشتی ادامه داد تا در نهایت نتیجه صبوری خود را دید.

حضرت لوط که به صبورترین فرد بر همسر بد مشهورند.

حضرت موسی که به صبورترین فرد در برابر قوم و مردم نفهم مشهورند.

حضرت عیسی که به صبورترین فرد بر عالمان بدون عمل مشهورند.
و…

ولی دقیقن لذت آن اینجاست که خداوند می‌فرمایند:

إِنَّ اللهَ مَعَ الصَّابِرِینَ (انفال:۴۶)
همانا خداوند با صابران است!

خداوند با ماست، به شرط این‌که صبور باشیم آن هم صبری که از آن در حکایات پیامبران نام برده شد، صبری که مارا ور برابر خداوند سربلند کند، صبری که نه تنها ما را در برابر شرایطی که برایمان ایجاد شده آرام و منتظر نگه می‌دارد بلکه برای ما انسان‌ساز هم خواهد بود.

فَاصْبِر،ْ صَبْراً جَمیلا (معارج:۵)
پس صبر كن، صبرى نيكو.

صبور باشیم ان هم صبری زیبا، صبری که جایگاه ما را در پیشگاه خداوند به عرش اعلی برساند، صبرِ جمیل، یعنی در پیشگاه خداوند تسلیم باشیم و در راه اطاعت از او صبوری کنیم.

ناامید نباشیم و در امور رخداده بی‌تاب نباشیم.

و در این مسیر ناله و فغان سر ندهیم.

و اما درک مفهوم صبر

صبر مقاومت در برابر دردها، سختی‌هاست، و همینطور حفظ تاب و توان و آرامش.

صبر قدرتی است که توانمندی انسان را در برابر اتفاقات ناخوشایند می‌سازد.

زیرا هنگامی که آدمی در برابر اتفاقات ناگوار و حوادث نتواند صبر کند در درجه‌ی اول عزت نفس خود را از دست می‌دهد و بعد به خودتخریبی پناه می‌برد و در آن صورت درگیر مشکلات جدی‌تری می‌گردد و در رنج بزرگتری فرو خواهد رفت.

به نقل از قول پیامبر ص

نشانه شخص صبور

اول کسل نبودن اوست.

دوم بی‌تابی نکردنش.

سوم نسبت به خداوند و امور محققه هیچ‌گاه شاکی نباشد.

صبوری کردن روشی یادگرفتنی است که در خلال آن فرد به بلوغ فکری و باوری می‌رسد.

فرد صبور بدون شک مراحلی را از سر گذرانده است تا الان به‌عنوان یک فرد صبور پیشینه دارد.

•برای صبوری کردن فرد باید تمرین کند.

•در برابر ناملایمتی‌ها تمرکز و تفکر کند.

•هرجا درگیر ناصبری شد به سرعت تغییر رویه دهد.

•برای نهادینه شدن صبوری در وجودش می‌بایست با خود قراری بگذارد که در صورت ناشکیبایی یادآوری کند و بر قرار خود پایبند بماند.

•برای صبوری کردن از قبل طرح و برنامه کارهای قابل پیش‌بینی خود را بریزد و حین پیش رفتن در امور مدام برای بروز کردن و رفع اشکالات طرح برآید.

صبوری همان نقطه‌ی درخشان و پرتلالو درگاه الهی است که خداوند دارنده‌اش را لباس زینت‌داده‌ی صبوری پوشانیده و بدون ترسو دلهره‌ای در باور خویش می ماند و به پیش می‌رود.

صبوری می‌تواند آدمی را به عرش اعلی برساند و جایگاهش را مستحکم سازد.

پس برای تمرین صبوری یادبگیریم در برابر هرچیز کوچکی از کوره در نرویم و برای ماندن در آن از دیگران برای یادآوری خوشایند بهره بگیریم.

#آسیه_نوشت

#آسیه_عباسیان

@asieh_abbasian.nevisande

https://instagram.com/asieh_abbasian.nevisande?igshid=YmMyMTA2M2Y=

یادداشت روز ۳۹