سلامتی

«امام جعفرصادق(علیه‌السلام)» می‌فرمایند:

العافِیَةُ نِعمَةٌ خَفِیَّةٌ اِذا وُجِدَتْ نُسِیَتْ و اِذا فُقِدَتْ ذُكِرَتْ!

سلامتی یك نعمتی است نهان و مخفی، زمانی كه در دسترس باشد به یاد انسان نیست، همین‌كه از دست رفت آن را به یاد می‌آورد! (قدر آن شناخته می‌شود). (سفینه، ج ٢، ص ٢٠٨)

سلامتی دنیایی شگف‌انگیز است که با بودنش نادیدنی است و در نبودش آرزو کردنی.
سلامتی برای یک نویسنده به ارتقاء قلمش بسیار کمک می‌کند.
همیشه شنیدیم که می‌گویند عقل سالم در بدن سالم است.
که این در دنیای یک نویسنده می‌تواند همان بدن سالم، قلم قوی‌تر و جذاب‌تر معنی شود.
این‌که بدانیم در زندگی دنبال چه چیزی هستیم،
قلم‌مان به دنبال چه هدفی بر روی کاغذ می‌لغزد،
یا افکارمان را چگونه برای به ثبت رساندن هدفمند به پیش ببریم،
همه در گرو داشتنِ بدنی سالم با روحی در آرامش و افکاری رها می‌باشد.
زندگی یک نویسنده، همچون زندگی یک گنجشک، متوالی و باشکوه است،
به گونه‌ای که،
گنجشک به محض مشاهده کردنِ کوچکترین روشنایی در آسمان، روز کاری خود را آغاز می‌کند.
گنجشک، فعال و مدام در حال بدوبدوهای معنی‌دار است.
گنجشک مدام در پی جمع‌آوری توشه برای مصرف روزانه است.
گنجشک همیشه با اجماع گنجشک‌ها همراه است و در اجتماع خودشان، خشنود و شکوفاست.
گنجشک آزاد و رها به دور از هر قید و بندی می‌پرد، می‌نشیند و زندگی می‌گذراند.
گنجشک در همه حال به دنیا و زیبایی‌هایش مهربان است.

و حال نویسنده‌ نیز برای استفاده‌ی کامل‌تر از ساعاتِ روزش، سحرخیز است.
قلم و افکار نویسنده در پی ایده‌های ناب می‌دود و آن‌ها را به چنگال کلمات گیر می‌اندازد و ثبت‌شان می‌کند.
نویسنده در هر حال، موقعیت و وضعیتی، در خواب و بیداری و… درپی ثبت ایده‌های نابش برای نوشتن است.
نویسنده در جمعِ کتاب‌‌ها و نویسندگان، پویاترین و سرزنده ترین موجودِ روی زمین می‌شود و این حالت او را به تحقق ایده‌هایش می‌رساند چون آرامش‌اش در خلال اعتماد به نفس و عزت نفس‌اش منجر به شکوفایی او می‌شود.
نویسنده با نگاه مهربانش با رقص قلمش در دنیای کلمات، مهربانی را خلق و در قالب عشق به دنیا عرضه می‌کند.
و تمام این شگفتی‌ها وقتی محقق شدنی هستند که نویسنده سبکبال و سلامت بتواند برایشان وقت بگذارد.
و این تمام و کمال بستگی به سلامت جسم و روان نویسنده دارد.
نویسنده‌ی بیمار از نظر جسمی، ترجیحی برای نوشتن ندارد و اگر هم بنویسد، درد و جراحت را در نوشته‌های خود منتقل خواهد کرد و این‌گونه دنیای کلمات را مسموم می‌کند.
یک نویسنده اگر به جسم خود اهمیت دهد،
و به صورت مرتب ورزش را در برنامه‌ی روزانه‌ی خود بگنجاند،
به غیر از ایده‌بخش بودن فضای ورزش کردن‌هایش، هیچ‌گاه درگیر درد و رنج جسم نمی‌شود.
و من به این نکته باور دارم که، سلامت جسم و فکر نویسنده به سلامت آثار او و بعد به سلامت جامعه بسیار کمک خواهد کرد.
البته ورزش کردن و حفظ سلامتی جسمانی امری‌است عمومی که نویسنده و غیرنویسنده ندارد که در این صورت نسلی با جامعه‌ای سلامت خواهیم داشت.

همانطور که «مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام» می‌فرمایند:

ثَوبُ العافِیَةِ أهنأُ المَلابِسِ.

لباس عافیت و سلامتی برای تن انسان گواراترین لباس‌ها است. (فهرست غرر، ص ٢٥٣)

آسیه_عباسیان
پیج اینستاگرام👇
@asieh_abbasian.nevisande

https://instagram.com/asieh_abbasian.nevisande?igshid=YmMyMTA2M2Y=

یادداشت روز ۶