منیت

به نام او

منیت

منیت در لغت همان خودخواهی، غرور و خودبینی است.
یعنی کسی که جهان را در اختیار و خدمت به خود می‌بیند.
و ارزش موجودیت جهان موجود را با وجود خود مطابقت می‌دهد.
به زبان عام چون من هستم همه چیز زیباتر، بهتر، مطمئن‌تر و وموجودیت همه چیز به خاطر من و در اختیار من است و باید باشد.
این نوع عبارات عامیانه از زبان فردی با منیت تام است.‌
در تمام مذاهب، منیت همان خودخواهی را بزرگترین مانع برای به کمال رسیدن انسان ذکر می‌کنند.
این که آدمی باید بر روی خود شناخت کامل و وافی داشته باشد،
انقدر که بداند وجودی توانای مطلق بر وجود او شاهد است، دانایی‌ای که در خلال آن، فرد به رشد و کمال می‌رسد.
منیت خصوصیتی است که در جرگه‌ی اخلاقیات انسانی قرار می‌گیرد، که در مسیر خود انسان را درگیر خودخواهی می‌کند و به گونه‌ای کاملن مشهود فرد در راه‌های زندگی‌اش نقشه‌ی منیت راهبر زندگی‌اش می‌شود.
به نوعی شخص خود، دیگران و کیفیت و کمیت زندگی را با ملاک دارایی‌های دنیوی می‌سنجد و این‌گونه ارزش موجودیت حیات و خلق خود را پایین می‌آورد.
و در چنین افرادی نظر دیگران بسیار مهم جلوه داده می‌شود به گونه‌ای که بازخورد آن‌ها برایشان لذت‌بخش، مهم و گاهی ناامیدکننده و از بین برنده می‌شود.
در چنین افرادی با کم و زیاد شدن اموال و جایگاهشان در میان مردم، کمبود عزت نفش شدیدن مشهود می‌شود.
البته باید ذکر کنم که همه‌ی ما در ابتدا درگیر خودخواهی هستیم، هرکدام از ما به نحوی و درصدی.
ولی بعد از خودسازی و خودشناسی به ماهیت خودخواهی و منیت آگاه می‌شود و دیگر از وجود آن لذت نمی‌بریم پس تلاش بر ترک آن می‌کنیم.
زیرا وجود هر انسان در دو بخش نفسانی تقسیم شده است.
یکی هواهای شیطانی
و
دیگری نفسی که باعث کرامت وعزت میشود.
نفس شیطانی ناخواسته فرد را درگیر منیت و خودخواهی می‌کند ولی نفسی که باعث کرامت انسانی می‌شود باعث دور ماندن آدمی از هرگونه بدی و گناه می‌شود و البته او را ترغیب برای انجام امور نیک می‌کند.
که در این قسمت بهتر است بگویم منیت به نوعی یک بیماری ‌است و برای درمان آن باید کوشید،
به گونه‌ای که تمام شرایط و امکانات ایجاد منیت و شارژ آن را باید برطرف ساخت یا باید در کنار آنها مسئولانه و محتاط برخورد داشت.
اگر به منیت و درمان آن نپردازیم و برای آن اهمیت قائل نباشیم به راحتی قادر است جامعه‌ای را درگیر کند.
زیرا منیت همان حجابی است که باعث می‌شود شما را چیزی غیر از آن‌که هستید نشان دهد.

چون دنیای بیرون بازتابی از دنیای درون آدمی است، و با نگاهی به بازتاب بیرونی متوجه دنیای درونمان خواهیم شد و در این خلال بودن و نبودن منیت بی ارزش می‌شود.
که در انتها باید بگویم که همان‌قدر که منیت خطرناک است شناخت از خود انسان‌ساز است.
منیت تخریب کننده و از بین برنده‌ی جایگاه والای انسانی است اینکه خود دروغینی برای خود بسازیم و باورش کنیم بسیار خطرناک است.
و راه درمان آن هم این است که باید نسبت به خود آگاه شویم، خود واقعی و توانایی‌های این خود واقعی را بشناسیم و از باورهای دروغین نسبت به خود دوری کنیم.
که این مهم:
○ با ارتباط دوستانه برقرار کردن با خود و درون خود،
○به چالش کشیدن خود در برابر سوال‌های اصولی مثل، من مالم هستم؟
من تحصیلاتم هستم؟
من لقب و منصبم هستم؟
من نامم هستم؟
که در واقع آدمی هیچ‌کدام از این موقعیت‌ها نیست و او نیاز دارد از لابلای تمام‌این امتیازات دنیوی خود واقعی‌اش را بشناسد و به طور طبیعی دوستش داشته باشد نه با موقعیت‌ها، نام و مال.
○ و تمرین آخر نگه داشتن خود در مسیر رسالت با مراقبه کردن( مدیتیشن تقریبن با ۳۰ دقیقه در روز حداقل ) تا نسبت به خود آگاه بمانیم.
تمام این تمرین‌ها به خودآگاهی ما کمک می‌کنند به گونه‌ای که هیچ‌گاه منیت را در وجود خود بارور نسازیم.

نویسنده: آسیه_عباسیان

@asieh_abbasian.nevisande

https://instagram.com/asieh_abbasian.nevisande?igshid=YmMyMTA2M2Y=

یادداشت روز ۱۳